1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Verdriet

Als alle lichtjes zijn gedoofd,
Glijdend in een donkere trechter,
klimmend, vechtend naar de top,
is daar iemand die gelooft.

Langzaam zakkend in een diepe weg,
een diepe weg van drijfzand.
Hoe harder je ertegen vecht,
hoe dieper in de afgrond belandt.

Een vlammetje nog flakkerend,
heel af en toe in ’t duister,
houdt mij in leven onbewust,
het zijn ‘zij’ naar wie ik luister.

De pijn, mijn diepe zwarte ik,
staat op de grens van opgeven.
Het is die andere scherpe pijn
die mij nu nog laat leven.

Hoe lang moet ik nog vechten,
ik ben zo leeg van binnen.
Hoe lang nog in het zand,
en in die gladde trechter?

Als alle lichtjes zijn gedoofd,
alle hoop al bijna opgegeven,
zal daar misschien dat lichtje zijn?
Dat lichtje, fel van leven…

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Verdriet Leegte Pijn Somber Zwart

Reacties op ‘Verdriet’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Verdriet