Die ene dag

Een val, een klap.
Het ging heel erg hard. Ik zag alles zwart.
Ik word wakker, ik zie geschokken gezichten.
Maar ik snap niet waarom, ben ik nou zo stom? Of ben ik een stukje van de film kwijt?.
Ik word wakker, om mij heen zie ik mensen in witte pakken.
Het ziekenhuis, wat doe ik hier?
Je bent gevallen en ligt hier al 2 dagen. Nu begin ik mij vanalles af te vragen.
Mijn hoofd doet pijn, ik wil niet in het ziekenhuis zijn.
Mijn arts vraagt me hoe het gaat maar dat weet ik niet. Snapt hij dat dan niet? Ik ben het allemaal kwijt gevoelens van spijt, maar geen idee waarom. Het klinkt misschien gek en ingewikkeld maar dat is precies wat mijn hoofd nu doet. Ik snap er zelf niks meer van en voel me vooral erg bang. En lig ik hier echt al zo lang? Daar kan ik mij niks van herrineren. Dat voelt niet fijn. Ik sluit mijn ogen en probeer er heel even niet meer te zijn. Ik wil me verstoppen voor mijn angst en verdriet. Voor de pijn in mijn hoofd en alle gevoelens die ik niet kan plaatsen.
Verstoppen helpt niet, niet alleen fysiek maar ook metaal ben ik gevallen, kom ik hier ooit nog uit? Of is dit het stukje waar mijn boek sluit?