vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Last
Die gulle lach
een omringende traan
als een glimworm fonkelend
heeft hem goed gedaan
Moeizaam verlost uit de cocon
van steeds weer te moeten geloven
fouten door ouders begaan
kom je als kind niet meer te boven
Stilaan vervaagt het oorlogsleed
last door hen verspreid
ook kinderen van foute ouders
hebben recht op verdraagzaamheid
Een gulle lach komt er spontaan
na het lichten van die last
zo kunnen zij weer verder gaan
met een leven dat hen past
Reacties op ‘Last’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!