NU TE LEVEN

in bange CORONA-tijden


Ik doe mijn deur open en hoor de stilte,
een diepe rust over de straat,
en voel een overweldigende
oneindigheid, die mijn ziel raakt.
Nog kust en sust het leven mij en
dankbaarheid daarom vult mijn hart,
beroert mijn gemoed.
Zon warmt de aarde op
en troost mij in deze bange dagen.

Wie ben ik om te klagen.
Weemoed om voorbije tijden vult mijn hart.
Maar immer nog lonkt een toekomst,
wie weet, liefst nog voor ik het vergeet.
Demonen in mijn hoofd proberen mij te belagen,
zal ik ze kunnen verjagen ?
Virussen zijn ook op jacht, worden verwacht,
dus - wat had je gedacht -
Ik sluit mijn deur en blijf in mijn kot.

rdckx 20 03 2020