vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Graandromen
Jij was niet in mijn landschap
toen ik aarzelde en zon scheen
je kwam ook niet bij rivieren
toen twijfel toenam
ik liep over de brug
overdonderd door werkelijkheid
uit jouw droom, klom ik
alles nam toe in intensiteit
jouw schaduw zag ik wolken tellen
er viel stilte over landerijen
ik ademde, jij was in ademnood
in mijn droom die uit het landschap dronk
jij dronk niet uit het landschap
je was in jouw graandromen
bij de stilte van het oeverbeekje
zag ik jou schrijven in een brief.
Â
Reacties op ‘Graandromen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!