vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Twee werelden
ik weet dat
als zij lacht
iemand aan de
rand van haar
bewustzijn
op haar wacht
een vage zwaai
waar donker
even lichter kleurt
lucht bewegelijk
naar het pril
van lente geurt
ambivalentie
maakt haar
blik onzekerder
in de keuze van
de stap vooruit
of een zwaai terug
ze is blijven staan
op het randje
van twee werelden
met lichte spijt in
haar hart toch de
lach achterna gegaan
wil melker
15/03/2020
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Twee werelden’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!