Moederlief
Moederlief
De zon gaat onder, een ogenblik van stilte.
Moeder, eind van uw leven, uw laatste zucht.
Hij nam uw hand en riep uw naam, Theresa.
Uw laatste reis, alleen, zonder vrees, het hemelse paradijs.
Zeer bemind, respectvol en krachtig.
Een sterke vrouw, een leven vol hindernissen.
Machteloos moeten toezien, jaloezie en afgunst.
Moeder, uw man, drie kinderen wachten op u.
Moe gestreden, verlaat u ons en het aardse rijk.
Het vertrouwde is niet meer, een moeder.
U bent gestorven zoals u was, sterk en onbevreesd.
Uw taak op aarde heeft u volbracht, rust nu uit.
Afscheid nemen, vol droefenis maar dankbaar.
Herinneringen aan u verzachten ons verdriet.
Verbonden met ons hart bent u altijd bij ons.
De zon komt op, ochtendgloren, vogels fluiten.
Bakra.
Ingezonden door
Geplaatst op
14-03-2020
Over dit gedicht
Diep respect voor deze bijzondere sterke vouw. vr
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Grootmoeder Moedig Overlijden Sterk VrouwReacties op ‘Moederlief’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!