Rots in de branding

Rots in de branding
Krampachtig klamp je je vast aan de rots in de branding terwijl het woeste water genadeloos op je in beukt.
Je weet dat als je los laat, je te pletter zult slaan op dezelfde rots die nu jou redding is.
Verlangend kijk je naar het grote open water dat in de verte oneindig en idyllisch op en neer deint.
Daar waar alles rustig en beter is.

Je ligt in het kalme open water en laat je meevoeren met de stroming.
Er lijkt geen eind aan te komen.
De eindeloosheid heeft je de wil om te vechten ontnomen.
De monotone deining en het onveranderlijke uitzicht waar je zo naar verlangde overspoeld je nu met een gevoel van moedeloosheid en frustratie.
Je merkt de storm die langzaam aanwakkert niet eens op.

Radeloos lig je in het onstuimige open water.
Een verwoede strijd tegen de donkere golven die je steeds dieper onderwater lijken te trekken.
Wanhopig hap je naar lucht, maar met elke adem teug voel je je levenslust wegspoelen.

Je denkt terug aan de branding en wenst dat je je weer vast kon klampen aan die ene rots.
Toen je verlangen naar het open kalme water zo groot was, dat je het land waar je vandaan zwom vergat.
Je geloofde niet dat je jou rots in de branding los kon laten.
Durfde niet te vertrouwen op jou kracht die kon voorkomen dat je te pletter zou slaan.
De storm gaat liggen.

Weer dein je rustig mee op de stroming van het water en plots zie je in de verte het land.
Zonder twijfel, met grote slagen zwem je erop af.
Nog maar een klein stukje.
Daar is de branding.
En je stopt.

Het woeste onstuimige water overspoeld je even met angst en twijfel, maar dan zie je jou rots in de branding.
Nog steeds beukt het water genadeloos in op jou redding.
Toch ben je opgelucht, en gaat door.
Vol vertrouwen in jou kracht geloof je dat je niet te pletter zult slaan.
Niet moedeloos, maar moedig.

Oneindig veel slagen en tegenslagen richting de rots en het land.
Steeds een stukje dichterbij.
Je komt bij de rots maar gaat door.
Tot opeens, en toch nog onverwacht, vaste grond onder je voeten.
Je ploft neer op het warme zand.
Uitgeput, maar vol van kracht en levenslust.
Je kan het zelf.