Het Perspectief

Het liefst zou ik op handen gedragen gaan hemelen
op de dag dat ik er schoon genoeg van heb.
Op een schaal als een big met een appel in de bek
op een bedje van sla, lente-uitjes en radijs
midden op een tafel vol taakgestrafte veganisten.

Maar als het toch op een hellevaart uitdraait
op de dag dat aan ontkomen niet meer te denken valt.
Dan maar van kop tot kont aan een gloeiend spit
als ik maar als een speenvarken schreeuwen mag
midden boven een pot vol knarsetandende atheïsten.

Echter de waarheid zal wel weer ergens anders liggen
en na een heengaan met koffie en slappe cake
waar niemand en zeker ik niet op zal liggen wachten
laat ik het gewoon op een ontbindingsproces aankomen
midden tussen kennissen die zich al eerder lieten kisten.

Guido van Geel