vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
nieuwe groei
De storm waait haren in mijn gezicht
en met de ogen toegeknepen
de blik verwaaid, vooruit gericht
voelt het toch goed zo'n ruwe storm.
Alsof ook mijn ziel wordt schoon gewaaid,
er ruimte komt voor nieuwe groei
en angst spoken niet meer zijn te vinden.
Weggewaaid met genadeloze winden.
Hoewel de harde lessen die je leerde
je kwetsten en je hoop verteerden,
ze je onverwacht toch sterkten zodat
je met nieuwe kracht weer verder kunt.
© Rita Arends
Reacties op ‘nieuwe groei’
-
'De krokussen zijn omgewaaid', zei mijn vrouw en keek naar de bomen
guido - 19-02-2020 om 11:34