Alleen

De woorden onuitgesproken gevangen
In het zwijgen van mijn zijn
Gedragen door het harde werken
Enkel de nacht voelt pijn

Onbegrepen door de mensen
Die wel reiken maar niet kunnen blijven
Te dichtbij en ik verdwijn
Zo veilig eenzaam maar zo alleen

De beelden ongevraagd herzien
Achtervolgd door het vermeden verleden
Paniek en angst beklemt
Altijd vluchten maar nergens heen

De tijd verstrijkend dag voor dag
Morgen is een nieuwe kans
Om te blijven, om te spreken
Maar ik weet, morgen ontspring ik weer de dans