Onbereikbare liefde
Mijn buik zit in een knoop,
ik heb oneindig veel hoop.
Hoop op iets wat misschien niet gaat komen,
vanbinnen zijn de tranen aan het stromen.
Zo iets moois en puurs had ik nog niet eerder gehad,
zo intens dat ik de wereld eromheen vergat.
Ogen zo puur, de twinkeling om in weg te dromen,
alle emoties die zich in die mooie kijkers telkens weer laten tonen.
Dansende donkere haren in het zonlicht,
jou hele verschijning is een waanzinnig aanzicht.
Je bent volmaakt in alle mogelijke manieren,
ik wil zo graag met jou het leven vieren.
zo ineens kwam het ten eind,
alles wat overbleef was mijn hart dat weg kwijnt.
Onbekend wat de toekomst ons wellicht nog brengt,
maar ik hoop dat je de toekomst met mij verkent.
Reacties op ‘Onbereikbare liefde’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!