De val van Jericho
Uit 'Het absurdistische universum'
In een eindigheid die van geen ophouden wil weten
wroeten de maden zich mateloos vol te vreten
in een massa die langzaam, langzaam ontbindt
tot een pap waardoor draden traagzaam groeien.
Stierf na een doodstrijd tussen de smedende titanen
het beest dat de balgend de vuren oplaaiend opjoeg
tevergeefs zijn weg, altijd zoekend, ooit vrij te banen
nu in duizendvoud de hemelen verduisteren zal.
Bestijgen zijn vliegen in dazende razernij hun lijdensweg
slag na slag tot ook daar het leven van wijken weet
in een oneindigheid die telkens de eindigheid erkent
als een rondgang langs de muren van het grote beleg.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
16-02-2020
Over dit gedicht
'De tijd van het beest naakt', zei de profeet dreigend en keek er naar uit
Geef uw waardering
Op basis van 8 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Apocalyps GuidovangeelReacties op ‘De val van Jericho’
-
niets is eindig, ook dit gaat voorbij
rita arends - 17-02-2020 om 08:40
-
JEZUS MEESTERLIJK! ZAG ALLES VOOR ME
SylverRoses - 17-02-2020 om 21:04