vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De eenzaamheid van de nacht
stilte...eenzaam..alleen
geen mensen om me heen
alleen de stilte van de nacht
geen mens die naar me lacht
met mijn ogen dicht
lopen er tranen over mijn gezicht
ik zit hier, alleen en verlaten,
iedereen heeft me hier achtergelaten
alleen met mijn verdriet
niemand die het ziet
de kilte rondom mijn hart
krijgt langzaam vat
het neemt beslag van mij,
laat me niet meer vrij
en in de ban van de nacht
hoor ik daar zacht
het geluid van een uil
die zachtjes met mij huil
om onze eenzame plek in dit leven
want wat kan het immers ons nog geven?
Reacties op ‘De eenzaamheid van de nacht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!