Rood
Rood
Rood de kleur van bloed,
Telkens als ik snij denk ik dat het moet.
Ik hou een mesje tegen men huid
En snij heel diep.
Het bloed loopt eruit,
Ik weet nog dat ik riep.
Ik zit midden in een roes
Dus snij ik nog meer.
Ik grijp mijn kussenhoes en leg het op men arm neer.
Ik probeer het bloed te stelpen,
Want ik ben klaar,
Niemand kan me helpen
Want snijden is raar.
In deze donkere tijden ben ik alleen.
Niemand die het ziet,
Stilte om me heen.
Ik moet vechten,
Ik moet hier door.
Mijn wondes laten hechten
Omdat ik de strijd verloor.
Nu kan ik weer even verder zonder snijden,
Nu ben ik stabiel.
Ik wil niet langer lijden,
Ik heb ook een ziel.
Ingezonden door
Geplaatst op
18-01-2020
Over dit gedicht
Ik heb dit gedicht geschreven omdat ik en anderen kampen tegen automutilatie. Ik weet dat sommige zich in mijn gedichten zullen herkennen.hopelijk vinden jullie jezeld terug in dit gedicht en vinden jullie het goed.
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Automutilatie Bloed Pijn Rood Selfharm VerdrietReacties op ‘Rood’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!