Krasje
Krasje
Krasje hier,
Krasje daar.
Ik sta helemaal vol.
Krasje hier,
Krasje daar.
Heel men arm staat vol.
Overal littekens,
Geen enkel plekje vrij.
Ik huil onder men deken,
Want ik ben niet blij.
Elke dag is een gevecht,
Ik wou dat ik droomde.
Maar dit is helaas echt.
Het bloed dat stroomde over men arm heen,
Ik had een moment van geluk.
Ik voelde me niet alleen,
Ik voelde zo een grote druk.
Toen snee ik in men been.
De drang is bijna voorbij,
Nog een laatste kras.
Ik zet het mes in mij,
Ik wou dat het over was.
Nu ben ik klaar met snijden,
Ik voel me stukken beter.
Even gedaan met lijden,
Ik voel me completer.
Ingezonden door
Geplaatst op
18-01-2020
Over dit gedicht
Ik heb dit gedicht geschreven omdat ik en anderen kampen tegen automutilatie. Ik weet dat sommige zich in mijn gedichten zullen herkennen.hopelijk vinden jullie jezeld terug in dit gedicht en vinden jullie het goed.
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Automutilatie Drang Pijn Selfharm Snijden VerdrietReacties op ‘Krasje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!