vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Geven
De grenslijnen van het 'ik' zijn heilig,
daarbinnen voelt de mens zich veilig.
Het bekende gebied van wie je bent,
de warme cocon die je zo goed kent.
Al wat hier niet past wordt geweerd,
bij voorbaat veracht en gekleineerd.
Zolang het niet bijdraagt aan statuur,
waagt 'n mens zich niet aan avontuur.
Bevrijding komt pas zodra men merkt
dat het 'ego' de mens enorm beperkt.
Buiten die veilige 'ego' -grens,
wordt iemand pas volwaardig mens.
Alleen door spontaan te geven,
kunnen mensen samenleven.
Reacties op ‘Geven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!