Hartsaangelegenheid

Ik hoorde het zoeven
nog maar juist, zo-even
het werd voor mijn ogen
eventjes donker en zwart
want ik kreeg een pijl die
me trof recht in het hart
ik leid nu hevige pijnen
en beef en ril van smart
hartsaangelegenheden
daar is mijn heden, mijn nu
niet op toegerust wees gerust
in een wakende droom heb ik
je zo-even nog even gekust
maar je wendde je af, maakte komaf
je jaagt mijn hart op hol
alleen maar voor de lol
jouw woorden teloorgegaan
in de harde storm in mijn kop
ze worden nimmer gehoord
vormen woeste orkanen
en leiden mijn wezen en mijn denken
alleen maar in kreuken en krenken
terwijl ik mijn hersens pijnig en zit te peinzen
ik hoor je stiekem stilletjes zitten grijnzen.