De aftakeling

Zit op de harde rand
van je koperen bed
en zie hoe je traag
wegzakt in het drijfzand
dag na dag gestaag

het leek nog pas gister
dat wij twee tekenden
in het trouwregister
voor onze bruiloft
en introkken in onze loft

ziekte heeft je ingehaald
veel sneller dan je dacht
heeft hij je gekielhaald
hij vreet je op van binnen
je bent niet meer bij zinnen

weldra leef je als een plant
met alleen nog een zwakke pols
vroeger zo'n kei, zo markant
hoop dat je weldra uit je lijden
verlost wordt, ik treur om je verscheiden.