vorige gedicht
vorige gedicht
Geen lucht voor vocalen
zij omvatte
ademloos mijn huid
ik had geen lucht meer
voor vocalen
maar in de bellen
die stegen en daalden
kon men mijn boodschap
uitstekend vertalen
er was geen huis
we stroomden in en uit
al naargelang de stroming
en stemming van de zee
nooit waren wij alleen
vissen zwommen net
zo gebonden als vogels
vlogen in hun rijk alleen
men had of werd gegeten
honger was de beste kameraad
om vief en alert te blijven
de slimste en rijksten de baas
wil melker
13/12/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Geen lucht voor vocalen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!