vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn Kinderen
Ik zie het, wanneer ik hen stil observeer
en kijk hoe zij soms reageren,
of als zij voorzichtig iets uitproberen,
hoe langer ik kijk, zie ik meer.
Zie trekjes in hen die ik feilloos herken,
niet altijd, maar toch nu en dan.
En geniet daar dan stilletjes mateloos van,
'k zie in hen hoe ik zelf ook ben.
Zou iéts van mijzelf dan tóch verdergaan
in een volgende generatie ?
Ik bemerk met enige fascinatie,
dat 'voortleven' gewoon kan bestaan.
Ingezonden door
Geplaatst op
12-12-2019
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
VoldoeningReacties op ‘Mijn Kinderen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!