vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De zandman
Lief wezen van mijn zweemzoete dromen
mag ik het wezen? ik moet van verre komen
die jouw zachte doddige zieleroerselen bezwangert
mijn verlangens zijn oprecht ik ben geen engerd
ik wil wonen in jouw droom tot je ontwaakt
tot de brulkikker je heeft wakker gekwaakt
ik wens in je herinneringen te blijven talmen
tot de klokken beginnen te weergalmen
zal je brein vullen met zoetsappigheden
voorbije nacht zal je ego strelen
ik doe in grond en ik heet mezelf de zandman
je zou eens moeten weten wat ik jouw droom al kan.

Ingezonden door
Geplaatst op
20-11-2019
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
BezwangertReacties op ‘De zandman’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!