vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het is muze.
De stilte op mijn gedachten straalt
Dwarsfluit van golven in wit getijde.
Het is pas herfst en mijn muze daalt
waar de wind glans waait, dichertbij.
Verdovend van ijle ogenblikken,
het hoogste van een klank-gezang.
Zo'n psalmen, zingen voor alle biechten
geschikt voor elke zondaar en zwak.
Het licht valt in mijn ogen zacht.
Haar rijm in een refrein gerust.
Verlang ik naar zo'n lied vannacht
met mijn muze te zingen....
......,..........................is onze gunst.
Reacties op ‘Het is muze. ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!