1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Terwijl mijn ogen spreken

Ik aanbad hem en God,
nu spuug ik beiden uit
en lijd ik met stille woorden.
-
De nacht meng ik
met een mengsel doordrenkt
van afschuw en angst.
-
In iedere schaduw
zie ik hem, waarna ik bid
tot een God die nooit verschijnt.
-
Met spieren, inmiddels harder
dan staal, klem ik mijn
dijen samen.
-
Mijn borsten, duw ik
wanhopig terug naar af
mijn blik verstard.
-
Terwijl mijn ogen spreken
zwijgen mensen. Radeloos
verban ik zijn naam.
-
Op de tast leef ik voort
alsof hij mij nooit iets
heeft aangedaan.
-
En de aarde, die draait en draait
en draait.
-----
Ingrid van der Weegen / 2017
www.debronmedia.com

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Op dit gedicht rust copyright.

Foto's

Geef uw waardering

Op basis van 44 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Intenslijden Misbruik

Reacties op ‘Terwijl mijn ogen spreken’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Terwijl mijn ogen spreken