Einde van de reis

De janboel
die in je huist
lees ik in jouw ogen
in je opgetrokken
wenkbrauwbogen
ik proef de angst
die op je ziel drukt
de onontkoombaarheid
van het afscheid dat
naakt en niet veraf is
je moet je sterken
en wapenen tegen het
alleen zijn want ik moet
gaan alleen op weg
je bent verbolgen
maar je kunt me niet volgen
waar ik moet gaan
kun jij niet bestaan
de droeve tijden
zullen verglijden
zonder vrees en zonder beven
moet je verder in dit leven.