1001 Gedichten
De Nabateeer
De Nabateeer
Zijn ogen straalden roze.
Was het alleen een liefdesgloed of was Petra in hem geincarneerd ?
Wie was hij ? Een bedoeïen,een Nabateeër ?
Hij ademde de lome, bedwelmende geur van de zijderoute uit
en toen de donkere westelijke wolken de vogel deden opvliegen. zei hij :
Kijk naar het blauw waar de vogel verdwijnt
en naar het Oosten waar mijn hart ligt .
Zeg me zal ik blijven ,zal ik vluchten ?
Van een verpletterende mystiek was de indruk die hij op me maakte, en als schakel tussen toen en nu,voor altijd mijn lot bepalend.
Toen hij stierf werd ik een eeuwige nomade.
Ingezonden door
Geplaatst op
28-10-2019
Over dit gedicht
geinspireerd door een boek over de stad Petra in Jordanie rolden de. OOk geinspireerd door mijn eigen bezoek. dit gedicht wil ik op muziek laten zetten en hte uitvoerenwoorden uit mijn pen.
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Droom Liefde Lot Mystiek Petra TijdReacties op ‘De Nabateeer’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!