Zikkoerrat

Uit 'Het gegeven boek'

Toen zijn recht nog waakte over de volkeren
ging hij langs de wereld waar de doden waren
tot hij rees na de nacht boven weer te keren
troostte zijn warmte het lijden van de jonge aarde

de god die de vrouwen in zijn goud vergaarde
torende hij in spiralen hoger en hoger op
en alles zag alles schouwde in zijn liefde
treurt tussen de stenen die er nog van resten

ziet de verwoesting om hem tieren
als gevolg de verwording van de halve maan
die zich alleen in domheid dienen laat

ziet de verhulling de vrouwen sieren
als gebod de vreugdeloosheid zwart te ondergaan
die wappert in de woestijnwind die er altijd staat.

Guido van Geel