Op de purperen heide

Over fel beschenen voetpaden
waar het rook naar de frisse geur
van heide en bittere gaspeldoorn
weefde de zon weelderige gouddraden

het jonge paar schreed hand in hand
hun gedachten ver bij het heden vandaan
hadden enkel oog voor elkander
en betekenden later die dag hun liefdesband

er was niemand die hen stoorde op deze lege hei
geen een gaf acht op de daden van het jonge paar
of dacht aan het woord onwelvoeglijkheid
toen ze gebruikten de purperen heide als sprei.