Het klokje

Uit 'Het geriatrische testament'

Waar de ketel zong zijn zachte lied
rookte mijn vader de muren bruin
zonder het gezwel te duchten
dat miniscuul zijn kansen wachtte

de tijd die nog voor de boeg stond
verliep met het getij op de hielen
zonder voor het geweld te vluchten
dat ergens door de kieren tochtte

brandde de kachel, tikte de klok
sloeg de tijd en het laatste uur
sliep niet voor de generatie die ik
slechts nog heb in mijn gedachten.

Guido van Geel