1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Rust van reflectie
jij ving
druppels
met je hand
liet ze stromen
in een plas
langs de rand
van de weg
in groeiende
kringen dreef
je gezicht
op het water
dat wonderlijk
golfde in cirkels
steeds later
je lachte
ondeugend
spatte bewust de
rust van reflectie stuk
in de chaos van
regen kwamen we
jou niet meer tegen
wil melker
13/09/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
13-09-2019
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Plassen Regen WeerspiegelenReacties op ‘Rust van reflectie’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!