Onbereikbaar
Ik zag jou
jij zat daar
jij glimlachte
naar niets
ik was jaloers
op niets
niets was jaloers
op mij
jij keek om
naar mij
je hoofd scheef
je zei iets
verstaan deed ik niet
het was niet mijn taal
jouw taal bestaat uit woorden
de mijne niet
ik spreek de taal
de taal van de liefde
jij niet, jij bent anders
jij begrijpt het niet
jij denkt in vrienden
jij denkt in goedheid
jouw leven is logisch
de mijne slechts chaos
je zweeft in mijn hoofd
lachend en stralend
jij weet niet het niet
wie wil er nou in mijn hoofd
je staat zo dicht bij me
en toch ben je een ster
je straalt en fonkelt
maar o zo onbereikbaar
ik ben een klein kind
ik droom van de sterren
ik wil reizen
maar jou zal ik nooit bereiken
ach wat zeur ik toch
als ik dood ga
word ik toch een ster
dan word ik ook onbereikbaar
Reacties op ‘Onbereikbaar’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!