In stille gedachten

In stille gedachten loop ik door de straten
De zon schijnt, maar in mijn hart heerst de duisternis
Ik voel mij zo alleen en in de steek gelaten
Diep buig ik mijn hoofd door de pijn en het gemis

Veel mensen groeten mij goedemorgen toe
Ik kijk niet op of om en loop stilletjes door
Sommigen vragen of het goed gaat nu en wat ik doe
Maar ik groet niet terug en geef ze geen gehoor

Het gemis van mijn geliefde vertroebeld mijn zicht
In mijn hart is de eenzaamheid en de pijn
En er is niets wat deze pijn van binnen verlicht
Ik kan op deze zonnige dag niet vrolijk zijn.

Ik ben nog steeds gebonden door de duisternis
Het abrupte en onverwachte einde laat mij niet gaan
Mijn hoofd loopt om van waar mijn hart nog vol van is
Ik zie mijn geliefde steeds opnieuw voor mij staan

De wereld staat voor mij stil, maar voor vele anderen niet
Ik word omhelst en iemand pakt stevig mijn hand
Begrijpen doe ik het wel, maar ik heb nog steeds mijn verdriet
Mijn hart is nog niet zover als mijn verstand

De weg is lang en het pad is voor mij moeilijk te vinden
Ik worstel en zal vele keren vallen en weer opstaan
Familie en vrienden weten zich aan mij te binden
En weten dat de weg vóór mij uit het dal omhoog zal gaan

In stille gedachten loop ik door de straten
De zon schijnt, en op een dag ook weer voor mij
Dan voel ik mij niet meer alleen en in de steek gelaten
Mijn hoofd zal omhoog gaan en dan ben ik weer vrij