De mist is potdicht vandaag

Uit 'Het epigonium'

Ver voorbij de horizon zie ik geen hand voor ogen
en ik ben mijn sleutels kwijt.

Vanaf de toren zie ik nauwelijks dat ik boven ben
en zo kom ik nooit op tijd.

Vroeger had ik dit met de klompen aangevoeld
en de wekker iets eerder hebben gezet.

De wereld gaat zo niet verder dan mijn hand tasten kan
en de brug staat weer eens open.

Ondertussen ben ik de weg wel goed kwijt geraakt
en onder de douche pas wakker geworden.

Maar uit de hoogte dalen de beladen wolken neer
en gestaag overleef ik weer een dag.

Guido van Geel