vorige gedicht
vorige gedicht
Een bidsprinkhaan
Een bidsprinkhaan in het zuiden,
hoorde de kloosterklokken luiden,
op een dag belde hij er aan,
om een aantal dagen in retraite te gaan.
Stil zijn en zingen tijdens de getijden,
hij kon zich hier niet in verblijden,
en dat bidden zeven keer op een dag,
dat was het enige wat hem lag.
Maar nu heeft hij zich voorgenomen,
om nog regelmatig op bezoek te komen,
hij is en blijft een bidsprinkhaan,
om daar alleen in gebed te gaan.
Ingezonden door
Geplaatst op
10-08-2019
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Bidden Bidsprinkhaan Klooster RetraiteReacties op ‘Een bidsprinkhaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!