Aangewaaid
Over het afgebroken dal
kwam de spreeuw te pletter
slaan op een staander
van een lege marktkraam.
Van een ruraal verlaten stuk
grond komt met de wind mee
zweven de haren alle kanten op
het van deze zomer distelpluis.
Uit een grijze lucht met wolken
valt het kristallen groeisel
gestaag van heel ver weg
aangevoerd hier zachtjes neer.
Zet zij haar fiets tegen de heg
en die valt er dwars doorheen
en vergeet zij van alles
behalve dat ze voor hem kwam.
Vraagt u zich wellicht af
waar slaat dit allemaal op.
Wel, moderne gedichten
die komen uit alle hoeken
aangewaaid.
Guido van Geel

Ingezonden door
Geplaatst op
08-08-2019
Over dit gedicht
'Zoals de wind waait, waait mijn jasje', zei de populist en luisterde aan de wand.
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Guidovangeel ModernepoëzieReacties op ‘Aangewaaid’
-
oost west, de fiets en de heg bevalt me het best
rita arends - 09-08-2019 om 13:33