Ik wil je oordeel niet

Jullie hebben mij
Kapot gemaakt
Zoals vroeger
Open gekraakt

Mijn zwakheid
Voelend vergruisd
Tegen alles
Pijnlijk ingedruist

Woorden gesproken
Zonder te weten
Wat en hoe het is
‘Ik moet vergeten’

Dat is de boodschap
'Doe is gewoon'
Helaas ben ik allergisch
Alleen al voor de toon

Als ik zou kunnen
Zou het anders zijn
Maar ik moet leven
Met ballast en pijn

En ja daarom
Gaat het anders bij mij
Ik vind het ook niet leuk
Zie je mij al blij?

Je wilt niet weten
Hoe hard ik vecht
Omdat ik de lat
Al hoog heb gelegd

Om een beetje te leven
Zoals anderen het doen
Een beetje van dat
Vroeger en ‘toen’

Maar ik wil je oordeel niet
Al hoor ik het in mijn hoofd
Het blijft maar klinken
Dat je mij niet geloofd

Jouw woorden mogen niet
Als eindconclusie klinken
Daarvoor blijft het teveel
Naar oordelen stinken

Er klopt geen barst van
Dus blijf ik heel
Want ik doe mijn best
Heel, heel veel