Ouders
[Dit schreef ik voor iemand]
Ouders
Beide ouders in het
beginstadium van
dementie.
Het lijkt bijna onmogelijk,
maar beide kregen het
tegelijkertijd.
Als kind zie je dat met
lede ogen aan.
Langzaam zie je hun
vergeetachtigheid
toenemen
en in gedachten
heb je een stille
traan.
Moedeloos moet je het
ervaren.
Het ergste
is, je kunt er zelf zo
weinig mee,
alleen er voor ze zijn.
Als kind probeer je je
gevoelens niet te laten
zien,
want ze hebben het al moeilijk
genoeg.
In het beginstadium
van dementie: eigenlijk
weet ik er te weinig
vanaf.
Het enige wat ik kan
doen voor mijn dierbare
ouders,
is er voor ze te zijn.
Dementie
geeft onzekerheid in de
toekomst,
die voor ons ligt.
Dementie
©Dick Voogd, 05 08
2019
Reacties op ‘Ouders’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!