ontmoeting
Toen ik je voorbij liep keek je me aan
en opeens zag ik je daar zo eenzaam staan.
Naar 't leek met je ziel onder de armen
verdrietige ogen keken me aan.
Brutaal vroeg ik je ... heb je verdriet?
jazeker zei je, zie je dat dan niet.
Alles wat er mis is gegaan in mijn leven
heeft mij van huis en haard verdreven.
Nu woon ik hier in dit vreemde land,
heb hier geen vrienden om me te helpen.
Ze vinden me hier een raar persoon,
willen liever dat ik ergens anders woon.
Ik wist hierop geen antwoord
voelde me onaardig en machteloos.
Kom zei ik, ga eens met me mee
dan drinken we samen een kopje thee.
Jij leert mij wat van jouw cultuur
en ik leer jou wat als goede buur.
Samen bereiken we vast wel meer,
helpen elkaar vanaf nu keer op keer.
Rita Arends
Ingezonden door
Geplaatst op
25-07-2019
Over dit gedicht
kijk eens om je heen
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
EenzaamheidReacties op ‘ontmoeting’
-
'Nederland is één koekje bij de thee', zei de vreemdelinge en zij was niet een beetje dom.
guido - 26-07-2019 om 11:01