De Rustplaats

Op het kerkhof is het stil
je hoort alleen
het ruisen van de bomen
en wat vogelzang.
De zerken zijn al oud
verweerd,
niet meer te lezen.
Als een verhaal dat
niet meer wordt verteld.

Hun levensboeken worden
niet meer opengeslagen.
Ze rusten hier al zoveel dagen,
al zolang niet meer bezocht.
Met grote monumenten
als teken van welvaart en
van ingebeelde belangrijkheid.
Ze zijn totaal vergeten en wie
kent hun verhalen nog?

Hier en daar worden de
graven nog verzorgd.
Zorgvuldig bijgehouden
met perkjes bloemen
en een lichtje op het graf.
Straks worden zij niet meer
bezocht, dan worden
ook zij vergeten en niemand zal
nog van hen weten.

Rita Arends