De droom

Uit 'Het romantisch avondmaal'

In de nachten danst de maan op de golven
door het gordijn als de schijn zacht beweegt
in de nachten roept de uil in de bossen
door het laken als jij de adem haalt

het gordijn dat even maar, even maar
voor de koelte de stralen binnenlaat
het laken dat even maar, mij even geeft
dat de maan ziet dat jij je adem haalt

loop ik over 'n kinderkoppen steenweg
met benen zo zwaar dat het nader komt
wat ik niet zien kan in het dove duister

steeds dichter duister weet dat het nader komt
ontwaak ik uit de angst die uit mij ontvlucht
bekijkt de zon jou voluit voor het raam.

Guido van Geel