vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Bergen
Soms lijken woorden bergen
Die emoties verbergen
Een uniek moment dat moment
Niemand die de wolken kent
Ze verhullen de pracht van rots en groen
Zo is het nu, zo was het toen
Elke seconde een andere beeld
Nooit went, nooit verveelt
Omdat alles constant verandert
En de toekomst zo meandert
Woord na woord
Tot een zin ontspoort
Tussen het heden en verleden
Steeds nieuwe paden betreden
Honderd duizend treden
Beneden naar het verleden
Omhoog naar de toekomst
Een blik die ons verwent
Reacties op ‘Bergen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!