vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Hoer
Vastgebonden achtergelaten om te worden gegrepen.
Een spel van liefde (dacht ik) maar totaal verkeerd begrepen.
Mijn benen zoekend naar een weg om jullie buiten te sluiten
Was jullie kracht al snel hetgene waar ik tegen stuiten.
Alsof het niks was werden mijn benen van elkaar gescheiden
Zodat jullie toegang hadden en jullie jezelf van je zaad konden bevrijden.
Dat ik veelvuldig vroeg om te stoppen kon jullie weinig schelen.
Zoveel pijn door gepenetreerd te worden door zovele was iets wat mijn lichaam niet kon verdragen.
Mijn lichaam kon niks anders als zich overgeven en bewustzijn weg laten glijden
en mij even van de pijn bevrijden.
Reacties op ‘Hoer’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!