1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Mensen die blijven, mensen die gaan!

‘k zie af(scheid) dag en nacht
wuivende mensen die roepen:

“dag, au revoir en bye bye..!”

mensen die blijven,
mensen die gaan

kusjes, zo lang als 't perron...

blije gezichten bij ’t komen,
bleke bij ’t gaan

versleten valiezen,
vol met mooie dromen

mensen met honger en zonder papieren

personen met geld, doch échte klieren!

kinderen die juichen,
koek in de hand,
mam, mag ik aan ’t raam?

'k fluit niet met mijn fluitje,
maar met mijn hart,
want mensen die wuiven,
gaan soms door een gat!

mensen die blijven,
mensen die gaan…

wuivend met handen,
zolang als ' t perron...


© Guido De Pelsmaeker

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Tijdens het uitoefenen van het beroep 'treinbegeleider', zie je continu mensen afscheid nemen van hun familie, geliefde... Je komt allerhande mensen uit alle lagen van de bevolking tegen... Plezant, maar soms ook schrijnend...

Geef uw waardering

Op basis van 8 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Vakantiezomer

Reacties op ‘Mensen die blijven, mensen die gaan!’

  • 'Ik ben weer aangekomen', zei de volslanke dame, stapte uit en pakte nog vlug een overstapje.

    guido - 20-06-2019 om 18:34

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Mensen die blijven, mensen die gaan!