vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verdwaald in de woestijn
Verdwaald in de duisternis van de woestijn
zoekend naar een weg
loop ik als een blinde
Niet wetend wat mij te wachten staat
onwetende of ik de juiste weg zal vinden
Al lopende verzwakt mijn lijf, slaat de pijn toe en ieder lichaamsdeel verkrampt en ik zak in elkaar
Kruipend voel ik het zand branden op mijn lijf
en zand schuurt wonden openen. Tranen worden op het oppervlak van mijn huid zichtbaar
Is dit wat ik wil?
Er is geen weg meer terug en zal door moeten gaan.
Me door het zand over bergen en door dalen, de stormen en brandende zon heen moeten slaan.
Reacties op ‘Verdwaald in de woestijn’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!