vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Bang eendje
Als een klein bang lelijk eendje verscholen tussen het riet,
in alle eenzaamheid met mijn verdriet
Wil niet dat mensen mij aanschouwen
Ik verstop me en houd me vleugels om me heen gevouwen
Ben bang dat andere me pijn willen doen
en mij kracht om weg te vliegen niet zal voldoen.
Ik ontdaan zal worden van mijn veren
klaar om te consumeren
Reacties op ‘Bang eendje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!