vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Kansloos
Verdwaald in de golven van de zee zoekend naar een weg
boten met mensen passeren maar er is geen mogelijkheid voor overleg.
De zwaartekracht trekt mij naar de beneden de last is te groot
Vechtend en worstelend zoekend naar zuurstof kom ik in ademnoot
De stroming is te krachtig
de golven te machtig
Ik kan niks anders doen als me overgeven
hopen dat ik het zal overleven.
Totaal gedesorienteerd spoel ik naakt aan.
Onderkoeld, bekrast en van mijn menselijkheid ontdaan.
Zoekend naar adem probeer ik de zee achter me te laten
en door de duinen de zee te verlaten.
Reacties op ‘Kansloos’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!