Masker

Ik sta al tijden stil met een masker op mijn gezicht.
Afgesloten van de mensen om mij heen met mijn ogen naar beneden gericht
Vol wantrouwen en verloren vertrouwen
Verdwaalt in mijn eigen kunnen zoek ik de grenzen op.
Niet wetende of ik de juiste weg bewandel beland ik toch steeds verderop.
Onderweg omsluit een hand stevig die van mij
Ondanks de angst lijk ik jou te vertrouwen en heb ik je er graag bij.
We raken in gesprek en vertel jou meer over de route die ik bewandel in de veronderstelling dat je me los zou laten.
Me zal veroordelen, negeren en niet meer tegen me zou praten.
Het tegendeel gebeurde jij liet niet los liet me in me waarde en aanvaarde de hindernissen
En liet mij over mijn masker beslissen.
Hield me geen alternatieve route voor
en zet mij (hopelijk) niet op een dwaalspoor.
Ik hoop dat ik de moed kan opbrengen jou vast te houden
sterk ben en je niet onterecht ga wantrouwen.