verpleegtehuis

Elke middag loopt hij langs
op weg naar het verpleegtehuis.
Zijn vrouw woont niet meer thuis
en hij mist haar toch zo erg.

Ze weet niet altijd wie hij is
soms noemt ze hem meneer,
maar niet gaan, nee dat kan hij niet
dat doet hem toch zo zeer.

Hij kijkt of ze wel gegeten heeft
brengt haar een kopje thee,
of schilt een appeltje voor haar
zo samen simpelweg tevree.

Maar thuisgekomen is het stil
dan mist hij haar gezelligheid.
Alle plannen die ze maakten
voor later zijn nu verleden tijd.

de kinderen hebben het druk
en wonen te ver weg
Hij schikt zich er wel in,
maar mist oprecht geluk.