's Nachts op het strand

Om een kleine reden wandel ik
midden op de weg
waarop duizenden sterretjes fonkelen.

Om een kleine reden wandel ik
zonder dat ik iets zeg,
recht naar het ruisen van de zee.

Het zand is steenhard bevroren.
Ik ben helemaal alleen.
Wel steenharde muziek door mijn oren.
Voor de rest niets, niemand, geen.

Ik lig op het zand.
Hemel lijkt het nu, het strand.
Terwijl mijn hart door gemis is doorweekt

Want jij bent alles wat dit moment nu nodig heeft
om alles wat hier momenteel leeft,
voor altijd gelukkig te maken.

Ik sta recht, want terug gaan is wat ik moet doen
Terug naar de echte wereld
Naar knokke als ‘k me niet vergis

Daar staande dacht ik toen:
“Ik beland zeker in de hel
als gemis een zonde is!”