Strijdt
Uit 'Credo'
Zij leden een apocalyptisch groot verlies
om hun dagen onaantastbaar uit te baten
Zij likten de wonden diep in zwijgen
toch de littekens voluit rijp te slijten
Maar vergeten niet in geen duizend jaar
het land hun te boek werd aangesmeerd
Eert hen niet noch kind kindskinderen
in hun teksten tempel in recht bewaard
Slaat de laatste granaat in de bevrijding
tussen redders op de koloniale belagers
versplintert de droom eerherstel en rijk
kijken de huizen blind in de ontbinding
neer op de dragers ambachtelijke daders
tegen 't humaan op-afstand-vuurbereik.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
18-05-2019
Over dit gedicht
'Ieder is zichzelf het naast', zei de geverfde vogel en rees uit zijn as
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Credo GuidovangeelReacties op ‘Strijdt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!